UE. Większe bezpieczeństwo dostaw gazu, szczególnie dla gospodarstw domowych
2010-07-14

Gospodarstwa domowe nie będą musiały obawiać się niedoborów gazu, a procedury reagowania w przypadku nagłych zakłóceń w dostawach zostaną usprawnione.

To główne przesłanie rozporządzenia Komisji Europejskiej, jakie zatwierdziła parlamentarna komisja przemysłu i energii. Wcześniej Parlament Europejski uzgodnił z państwami członkowskimi zasady koordynacji działań w obliczu kryzysów gazowych. Rozporządzenie określa również wymogi rozbudowy sieciowych połączeń międzysystemowych.

Proponowane rozporządzenie, nad którym prace przyspieszyły dwa rosyjsko-ukraińskie kryzysy gazowe w 2008 i 2009 roku, ma być lekarstwem na brak właściwych zapisów wymagających koordynacji działań i niedostatecznie rozwiniętą infrastrukturę sieciową łączącą krajowe systemy gazowe państw członkowskich.
W przypadku zaistnienia sytuacji kryzysowej, gospodarstwa domowe powinny znaleźć się pod szczególną ochroną. Dodatkowo państwa członkowskie mogą do odbiorców szczególnie wrażliwych zaliczyć także inne kategorie odbiorców, jak małych i średnich przedsiębiorców lub dostawców najbardziej niezbędnych usług publicznych pod warunkiem, że nie zużywają oni łącznie więcej niż 20 proc. krajowego zapotrzebowania na gaz.

Jeśli dojdzie do nadzwyczaj dużych spadków temperatury powietrza, dostawcy gazu będą zobowiązani utrzymać dostawy dla odbiorców wrażliwych przez 7 dni szczytowego poboru, przez co najmniej 30 dni wyjątkowo dużego zapotrzebowania, albo przez co najmniej 30 dni w przypadku awarii elementów głównej magistrali przesyłowej, mającej związek z przeciętnymi zimowymi warunkami pogodowymi.

W przypadku, gdy ulegnie awarii główny element infrastruktury sieciowej, państwa członkowskie będą musiały zapewnić, że zdolność przesyłowa pozostałych elementów sieci odpowiada dziennemu zapotrzebowaniu w sytuacji "wyjątkowo wysokiego zapotrzebowania", która statystycznie zdarza się raz na 20 lat.

Państwa członkowskie będą miały cztery lata na dostosowanie się do tych wymagań. Muszą w tym celu rozbudować pojemności zbiorników, zapewnić techniczne możliwości odwrotnego przesyłu w sieci, rozbudować połączenia ze zintegrowaną europejską siecią gazową oraz doprowadzić do uniezależnienia się od pojedynczego dostawcy z kraju trzeciego. Połączenia transgraniczne z sieciami innych państw członkowskich będą musiały zostać zapewnione najpóźniej w trzy lata od wejścia w życie rozporządzenia.

Komisja Europejska będzie musiała ogłosić stan kryzysowy na poziomie UE lub w odniesieniu do danego regiony, gdy zwrócą się o to dwa państwa członkowskie, które ogłosiły krajowy stan zagrożenia. Podczas stanu zagrożenia na poziomie UE Komisja zapewniać będzie sprawną wymianę informacji, spójność krajowych działań i koordynację z państwami trzecimi.

Współpraca regionalna może skutecznie poprawić bezpieczeństwo dostaw, dlatego rozporządzenie przewiduje, że powinna ona rozwijać się w ramach następujących grup krajów: Polska, Litwa, Łotwa i Estonia; Hiszpania, Portugalia i Francja; Irlandia i Wielka Brytania; Bułgaria, Rumunia i Grecja; Dania i Szwecja; Słowenia, Włochy, Austria, Węgry, Rumunia; Polska i Niemcy; Francja, Niemcy, Belgia, Holandia i Luksemburg; Niemcy, Czechy oraz Słowacja.

Stanowisko komisji PE zostanie poddane pod głosowanie całego Parlamentu Europejskiego na drugiej sesji wrześniowej w Strasburgu.